Into The Great Wide Open 2025, het festival waar iedereen kind kan zijn
In dit artikel:
Into The Great Wide Open 2025 keerde terug naar Vlieland en bevestigde waarom het festival al vijftien edities een eigen plek heeft in het Nederlandse festivallandschap: een compacte, intieme mix van muziek, kunst en natuur waar jong en oud zich vrij voelt om op ontdekking te gaan. Het eiland zelf is het decor; podia liggen verscholen tussen duinen, er is een natuurlijk duincolosseum en de omgeving bepaalt in hoge mate de beleving.
Muzikaal bood de line‑up een uiteenlopend palet. Dromerige kora‑klanken van Lubiana klonken in de duinen, Raúl Monsalve y los Forajidos zorgden voor dansbare energie vanaf de kade en ZEP zette het IJsbaantje al vroeg op z’n kop. Activistische en maatschappijkritische stukken kwamen van The Mary Wallopers en Sef, die zelfs een deel van zijn set overdroeg aan activist Jerry Afriyie als statement dat verzet op verschillende manieren vorm krijgt. Electronische en vocale experimenten met klassieke inslag kwamen samen in het optreden van Oceanic met Greetje Bijma; Oceanic leidde ook de zeldzame Ambientkamp‑tour over het wad, waarbij field recordings van duin, zee en bos onderdeel werden van een boottochtige soundscape met De Inrichting.
ITGWO profileert zich nadrukkelijk als familiefestival: kinderen tot 4 jaar mogen gratis, jongeren t/m 17 betalen lage prijzen en Vlielanders onder 18 hebben gratis toegang. Dat zorgt voor een gemêleerd publiek dat zichtbaar van alle leeftijden samenkomt — van kinderen met koptelefoons vooraan bij de main stage tot moeders die met hun zoontje in een moshpit dansen. Het kinderprogramma, De Pukkel, is een festival-in‑het‑festival met activiteiten als het Waardeloze Winkelcentrum (betalingen met ‘flut’ of ‘blub’), de Kolderkrant en de dagelijkse Keutelbingo met ludieke prijzen.
De kunstroute versterkte het thema balans tussen mens, natuur en maatschappij. Werk van Paul Verheul, Sander Hagelaar en het verontrustende project van Anne Fehres & Luke Conroy confronteerde bezoekers met de kwetsbaarheid van het eiland, terwijl Merlijn Toby’s ‘Psychic Sediment’ en een interactief portretinitiatief van het Humanistisch Verbond uitblonken in hun vermogen natuur en menselijk contact te verbinden.
De setting — van camping Stortemelk tot nachtelijke strandvuren en boshuisjes — gaf het festival een relaxte, avontuurlijke onderstroom. Veel bezoekers verkozen een ochtendduik boven de campingdouche; nachtprogramma’s in De Bolder en spontane huisfeestjes of strandraves rekten de avonden verder op. Goed weer en het inzetbare leger vrijwilligers droegen bij aan een zorgeloze sfeer; slim plekbeheer (toegangswegen naar volle podia afsluiten) en het ontbreken van hiërarchische headliners stimuleerden het dwalen tussen stages en het ontdekken van nieuwe acts.
Het eindoordeel van dit weekend was positief: ITGWO blijft een plek om te vertragen, nieuwe muziek en kunst te vinden en het eiland op een speelse manier te beleven — precies waarvoor bezoekers volgend jaar graag terugkomen.