Jere Valkonen - Viimeistä Kertaa

In dit artikel:

Jere Valkonen, een Finse singer-songwriter die in 2020 debuteerde, levert met Viimeistä Kertaa een album af waarin indierock en folk samensmelten en persoonlijke thema’s centraal staan: het jonge huwelijk en de daaropvolgende scheiding binnen een kleine, gelovige gemeenschap. Omdat Valkonen in het Fins zingt — een Finoegrische taal die voor veel luisteraars ontoegankelijk is — ligt de nadruk muzikaal vooral op sfeer, samenzang en instrumentaliteit in plaats van op verstaanbare teksten.

Valkonens band — Jussi Pelkonen (gitaar, achtergrondzang), Mathias Hermansson (toetsen, gitaar, achtergrondzang), Riku Haapala (bas) en Henry Lightfoot (drums, percussie) — geeft de nummers zowel een semi-akoestische intimiteit als momenten van stevige rock. De samenzang is opvallend en vormt een steeds terugkerend bindmiddel. Opener “Vääränmuotoinen” zet meteen de toon; het titelnummer “Viimeistä Kertaa” (“Voor de laatste keer”) toont Valkonens emotie tegen een stuwende bas en krijgt later een korte, tedere pianaversie. “Vakavaa” en “Mitä Vaan” leggen het stevige kantje van de band bloot, met overtuigend gitaar- en drumwerk.

Op instrumentaal vlak vallen accordeon in het folkachtige “Rauhallinen Mies” en het uitbundige slot “Nuoret Sydämet” op, waar xylofoon, gastzang van Tuuli Wallenius en Iikka Meurmans trompet voor een gedenkwaardige afsluiting zorgen. Hoogtepunt is “Lumi”, een Radiohead-achtige track met slidegitaar van Esko Turpeinen. De Dylan-cover “Blood On The Tracks” voelt overbodig, terwijl het sobere “Kuka Laulaa” juist bewijst dat eenvoud werkt.

Conclusie: muzikaal degelijk en smaakvol gearrangeerd, met sterke samenzang en goed gitaarspel; tekstelijk blijven veel lagen echter ontoegankelijk voor niet-Finse luisteraars. Recensent: Hendrik Goos. Label: Eclipse Music.