Report: Lowlands 2025

In dit artikel:

Na Lowlands 2025 blijft Abel Thijssen met gemengde gevoelens achter: euforie, kater en de vraag of hij alles heeft gezien. Lowlands is voor hem vooral een sociale gebeurtenis—elk jaar weer—gedragen door vrienden die elkaar opvangen, letterlijk en figuurlijk. Zijn allereerste Lowlands-ervaring beschrijft hij als arm en ontwapenend: twee krentenbollen, een snel leeglopende Siemens-telefoon en een onvergetelijke scène waarin een jongen op een losgetrokken vlonder boven het publiek surfde en kopje‑onder dook, ternauwernood gered door vrienden.

Het festival bood dit jaar uiteenlopende hoogtepunten. Optredens van Queens of the Stone Age (Josh Homme) en Sef leverden momenten van intensiteit en herkenning op: muziek en teksten die spreken over het hier en nu en gedeelde onzekerheden. De Bravo‑nacht, met onder meer BSS die de set sloot op Born Slippy en All My Friends, leidde tot inventieve en intieme festivallocaties — zelfs in een wc‑hokje ontstond een mini‑boilerroom. Thijssen verzet zich tegen de bewering dat Lowlands een onverenigbare mix van raver- en rockpubliek is; het belang ligt bij de line‑up en wie er op dat moment weet te scoren (zoals Papa Roach dit jaar deed). Artiesten als Job Jobse en KI/KI transformeerden de Alpha naar een zorgeloos universum waarin vriendschap centraal stond—precies de reden waarom hij telkens terugkeert.