Terugblik: Dit vonden we van Linkin Park op Rock Werchter 2025
In dit artikel:
Op de donderdag van Rock Werchter 2025 sloot Linkin Park het hoofdpodium af in de nieuwe bezetting met Emily Armstrong als frontvrouw en Mike Shinoda aan de rap- en zangpartijen. De show vond plaats tijdens RW25 en kwam nadat de band een succesvolle doorstart heeft doorgemaakt sinds het overlijden van originele zanger Chester Bennington in 2017; dagtickets voor hun festivaldag waren in ongeveer een kwartier uitverkocht en er is al een terugkeer naar Werchter aangekondigd voor 2026.
Op technisch vlak oogde de band overtuigend: een luid, bombastisch geluid, strak uitgevoerde nummers en visuele effecten zoals rookmachines en lasers zorgden meteen voor impact. Openers als Somewhere I Belong en de comebacksingle The Emptiness Machine leverden vroege hoogtepunten op. Armstrong liet met name indruk achter tijdens het openen van Two Faced, waarin haar grunt momenten van kippenvel opleverde en soms deed denken aan Benningtons intensiteit. Tegelijkertijd waren er ook zwakkere momenten; bij minder meezingbare passages leek haar controle af en toe te zoeken, en sommige zanglijnen oogden vermoeider.
Waar de show het meest tekortschiet, is de emotionele laag. Voor veel aanwezigen was het een beladen avond: Linkin Park headlinede Werchter ook in 2017, kort voordat Bennington overleed, waardoor het optreden in 2025 voor velen een beladen reünie voelde. De band beperkte zich echter vooral tot het afwerken van de setlist en maakte weinig verbale verbinding met het publiek. Daardoor bleef het persoonlijke en historische aspect grotendeels onbenoemd en voelde het optreden voor sommigen eerder als een hoogwaardig eerbetoon dan als een volwaardige voortzetting van de oorspronkelijke banddynamiek.
In performance-opzet en productie laat de nieuwe formatie zien dat ze muzikaal en visueel kan imponeren, maar het onmisbare element van hart en ziel—de rauwe emotie die Bennington in klassiekers als In The End legde—bleek niet volledig te reproduceren. Dat wekt bij een deel van het publiek het gevoel dat er een zekere afstand blijft tussen de band van toen en die van nu, ook al verdient de huidige line-up op zichzelf gezien erkenning.
Praktisch beeld: het festivalterrein ademde die dag in grote mate Linkin Park-mania—lange rijen bij de merch en veel bezoekers die de set verwachtten als dé show van de dag. Festileaks gebruikt dit soort optredens ook om lezers te laten stemmen voor de Festivalacts Top 100, waarbij het publiek bepaalt welke acts het beste festivaljaar hadden.
Kortom: een technisch sterke, energieke comeback met een nieuwe krachtige stem, maar een optreden waarin het emotionele gewicht van de bandgeschiedenis en de directe band-met-het-publiek te vaak onderbelicht bleef.