Terugblik: Muse bedient superfans, maar is soms wat ingewikkeld voor het praatpubliek
In dit artikel:
Muse sloot Pinkpop 2025 af op Megaland (Landgraaf) als hoofdband van de weekendfinale, zonder een nieuw album te promoten maar wel met een net verschenen single: Unravelling, die de show op vrijdag opende. Doordat de band deze zomer zonder vaste albumcampagne tourt, had ze vrij spel in de samenstelling van de setlist; dat leverde zowel overtuigende momenten voor fans als momenten waarop een deel van het publiek afhakte.
De show liet een zwaardere Muse horen dan vaak op popfestivals; Bellamy speelde op een nieuwe 8-snarige gitaar en de eerste nummers hadden flink riffgewicht en pyrotechniek, wat aansloot bij hun recente optreden op metalgerichte festivals. Na de opener schakelde de set deels over op herkenbare stadionhits zoals Hysteria, Won’t Stand Down en Thought Contagion, waardoor de aandacht van het veld terugkeerde. Psycho bracht een eerste echte explosie, maar tegelijk werd duidelijk dat sommige festivalgangers vooral voor de direct toegankelijke meezingers kwamen en minder geïnteresseerd waren in complexere passages.
De band toonde ook strategie en showtrucs: korte audiovisuele tussenstukken, gebruik van Bellamy’s effecten (onder meer een kaoss pad) en theatrale afwisseling tussen uptempo rock en uitgewerkte ballads. Voor de superfans waren er zeldzame momenten: Unintended, voor het eerst live sinds 2013, kreeg een nieuwe, pianogedreven uitvoering; United States of Eurasia werd kolossaal en uitgebreid gespeeld, wat bij sommigen emotionele reacties opriep. Dan Lancaster – genoemd als het “vierde lid” – bleek flexibel inzetbaar en voegde veel toe aan die passages.
Het einde van de set kende vertrouwde anthems: Time Is Running Out, Supermassive Black Hole en Uprising zorgden voor massale respons, waarna Wolstenholme met mondharmonica en Morricone-referenties de overgang naar het slot markeerde. Knights Of Cydonia werd voor het eerst een toontje lager gespeeld, vermoedelijk om Bellamy’s stem te sparen; de transpositie deed weinig af aan het dramatische effect. De toegift combineerde een dance-remix van The 2nd Law: Isolated System met een kostuumwissel (LED-jasje) en eindigde met het meezingbare Undisclosed Desires en het vuurwerksluitstuk Starlight — een zoet, massaal moment dat de avond passend afrondde.
Kort gezegd: Muse gaf een technisch sterk, visueel grootse en soms muzikaal uitdagende show die superfans beloondde met deep cuts en theatrale uitvoeringen, terwijl een deel van het festivalpubliek meer moeite had met de minder directe nummers. De set bevestigde dat Muse op Pinkpop zowel vertrouwd als enigszins onvoorspelbaar kan klinken wanneer ze niet gebonden is aan albumpromotie.